Op 29 januari 1979 zond het toenmalige radiostation BRT 2 in de reeks Portret van een dorp een aantal reportages uit over Izegem. Het was een uitzending van Jan Debruyne, Martin Dejonghe en Magda De Liester. Een van de onderwerpen ging over Henri Dejonckheere. Zijn (bij)beroep was assiettenaaier. Ons bestuurslid Lieve Vandenbussche bezorgde ons recent enkele krantenknipsels en enkele foto’s. Graag gingen we er dieper op in.
Henri Dejonckheere woonde rond de eeuwwisseling (19de-20ste eeuw) op de wijk Zevekote.
Hij was geboren in Ardooie op 31 juli 1839 en stond ingeschreven als werkman. Op 16 september 1911 kwam hij in Izegem wonen. Hij was gehuwd met Thérèse Belaen. Tijdens de zomermaanden werkte hij bij de boeren of in Frankrijk, maar in de winter deed hij zijn ronde om bij de mensen borden en schotels te herstellen. Het was in die tijd niet evident dat men zomaar gebroken huisraad weggooide. Alles werd netjes bewaard tot de assiettenaaier langs kwam.
De scherven van de gebroken aarden potten en borden werden letterlijk met haken aan elkaar gehecht en daarna opnieuw in de huishouding gebruikt. De Izegemse assiettenaaier bracht vaak de ganse dag bij dezelfde boer door. Hij trok er met de alaamzak op de rug naartoe. Hij knipte het haar van de boer, de zonen en de knechten. Gewoonlijk mocht hij dan ’s middags blijven om te eten en daarna naaide hij de borden.
De scherven van de borden werden naast elkaar gelegd en hij maakte met een boortje, dat hij tussen zijn vingers heen en weer draaide, kleine gaatjes in de scherven.
Vervolgens vervaardigde hij met een tangetje een haakje, dat hij in de gaatjes bracht en waarmee hij de scherven aan elkaar hechtte. Met een koperen draad werd het bord nogmaals vastgemaakt.
Het was een werk dat met veel geduld en de nodige vingervaardigheid werd uitgevoerd.
De assiettenaaier werd veelal in natura betaald. Dat deze borden een rariteit geworden zijn, valt niet te betwijfelen.
Henri Dejonckheere overleed als weduwnaar in Izegem op 7 september 1919. |
