Roger Vandaele werd in Wervik geboren. De meeste schooljaren doorliep hij in het instituut voor slechtzienden Spermalie in Brugge. Toen kon je als slechtziende kiezen uit twee beroepen: stoelen- en mandenvlechter of je zocht je weg in de muziek.
In 1948, hij was toen 24 jaar, kwam hij in Kachtem terecht. Men was er al een paar jaar op zoek naar een koster en dat bleek niet zo goed te lukken. Er was er zelfs één geweest die halverwege een mis het orgeldeksel dichtklapte en opstapte.
Zijn eerste verblijfplaats in Kachtem was in het plaatselijke rusthuis. In 1950 huwde hij met Marie-Louise, de dochter van schilder Pruim.
Van alle pastoors die in die 40 jaar kwamen en gingen, had Roger de beste herinneringen aan Henri Remaut, omwille van zijn correctheid en ordentelijkheid en aan Achiel Vansteelandt. Deze laatste vernieuwde het interieur van de kerk.
In een krantenartikel uit 1989 haalde de koster herinneringen op over vroeger. ‘Er waren dagelijks twee missen. Elke mis had haar eigen gezangen en priesterkledij. Het was de taak van de koster alle attributen klaar te zetten. Zo moesten bij een begrafenis overal in de kerk kaarsen geplaatst worden, voorzien van zwarte bandjes. De grootste verandering voor hem was de omschakeling naar de Nederlandstalige liturgie. Vooral met de teksten had hij problemen, omdat die allemaal omgezet moesten worden in braille. Er waren oorspronkelijk alleen maar Franse teksten voor handen en gedurende talloze uren studeerde hij thuis de nieuwe liederen in. Dat gebeurde dikwijls met zijn linkerhand het boek aftasten en met zijn rechterhand het orgel bespelen.
In augustus 1989 ging hij op pensioen. Enkele maanden later ging pastoor Omer De Baere ook op rust.
(naar IGD, Kachtems koster speelt laatste noten op het orgel, Het Nieuwsblad, 27/04/1989) |
