Er was blijkbaar economische crisis in de schoensector in Izegem, want Het Kortrijksche Volk schreef op 17 mei 1914:
‘In verschillende weekbladen van W.-Vl. stond voor eenige dagen een artikel over de schoenmakerij van onze stad dat mij treurig stemde: ‘Eene echte crisis’ zoo luidt het ‘heerscht in de schoenmakerij en bijzonder in het handwerk. Er is gemis aan bestellingen, het handwerk moet gestadig wijken voor de gedurig verbeterde mekanieke schoenmakerij. Men voorziet dat binnen kort het handwerk bijna geheel zal verdwenen zijn.’
Iseghem die van oudsher bekend was om zijne met de hand vervaardigde prachtschoenen, om dien voortreffelijken huisarbeid die den kunstzin bij den werkman zoo bevorderde, zou dus zijn handwerk moeten zien verdwijnen? Droevig waar het, docht gebeuren mag het niet.
Daarom dat de werklieden vermaard door hunne kunstige voortbrengselen, trachten hun werk met aangroeiende zorg en fijnen smaak af te maken dat zij vooral aan hunne kinderen geven het voor hen onontbeerlijke vakonderwijs der vakscholen, waar zij dieper kennis en breeder ontwikkeling opdoen om degelijke stielmannen te worden. Doch ook dat de patroons, en veel hangt van hen af, den opbloei van het handwerk ter herte nemende, het trachten te vervolmaken om het naar de eischen der mode te plooien, om het te verfijnen zoodat men echt kunstwerk levere! Wel, dan zal het handwerk in Iseghem niet sterven, maar veeleer een tot nu toe ongekende bloeiperk ingaan. Zeker, het gewone en het minderwaardige zal voor de mekaniek moeten wijken, maar nooit zal de mekaniek een voortbrengsel waar ware kunst in steekt kunnen evenaren, ‘k laat varen achteruit drijven. Ten andere niet om het minderwaardige, maar om zijne met de hand vervaardigde, de luxeschoenen, was Iseghem bekend. Daarbij juist die firma’s die zulk handwerk voortbrengen leveren de wereld door, zelfs daar waar de mekaniek op den sterksten voet is ingericht en hebben overvloed aan werk. Te Parijs ziet men in de uitstellingen der schoenwinkels: ‘Faites par les grands bottiers belges.’ Bewijst dat al niet dat het handwerk niet sterven zal?
Wilt ge dan, Iseghem, uw schoonste nijverheid die U zoolang vermaard maakte, en die den welstand van uwe bevolking zoo heeft begunstigd, zien verdwijnen of naar elders zien verhuizen? ‘t Liegt aan U!
A.’
In café ‘Klein Kortrijk’ in de Kortrijksestraat gebeurde er eind mei een ongeval. Niet meteen de beste reclame voor dit café met bolletra. Het café was nog maar pas overgenomen door Joseph D’Hondt. :
‘Ongeluk. - Dinsdag namiddag waren eenige verbruikers aan het bollen in de herberg van D’Hondt-Maes, Kortrijkstraat, Isegem. De 70-jarige Hippolyte Dewiele werd door een schietende bol getroffen op het linker been en zoo erg gekwetst dat de man is moeten verzorgd worden.’ (De Volksstem, 28 mei 1914)
In diezelfde week waren er koeien uitgebroken in de buurt van Sint-Eloois-Winkel. Ze werden teruggevonden aan de Krekel:
‘Isegem. - Vaarzen op wandel. - Gisteren morgend vonden voorbijgangers 4 schoone jonge vaarzen, liggen op een aardappelveld op de wijk Krekel. Bij onderzoek is gebleken dat het verdwaalde dieren waren, die rond den middag teruggehaald werden door den landbouwer Bostoen, wonende te Wynkel-St.-Eloi, alwaar deze uit eene weide ontvlucht waren.’ (De Volksstem, 28 mei 1914)
En we eindigen dit keer met het sportnieuws. Alhoewel, sportief was het niet!
‘Ardoije. De genaamde Sylvain Seynhaeve van Iseghem en Van Ennis van Emelghem, reden zondag mede in eene wielrijderskoers. Een kerel van Roeselare, verbitterd omdat zijn broeder de twee rijders niet kon voorsteken, wierp Van Ennis in eenen gracht en diende hem een pak slagen toe. Seynhaeve viel over den velo van Van Ennis en bekwam eene ijselijke wonde aan het been.’ |
