In 2008 (Ten Mandere nr. 140, p. 35-36) schreef hoofdredacteur Robrecht Vanhaezebrouck over ‘Hugo Claus en Izegem’.
In die bijdrage kwam de vriendschap tussen de Izegemnaar Anatole Ghekiere en de schrijver in de spots te staan.
Anatole werd geboren op 3 mei 1926 als zoon van Joseph Albert Ghekiere, beenhouwer en Elisa Maria Bultynck. Het gezin woonde o.a. in de Roeselaarsestraat nr. 35.
Op 7 november 1935 verhuist het gezin definitief naar Kortrijk en toen Anatole naar het Kortrijkse atheneum ging, was hij een klasgenoot van Hugo Claus.
Beiden waren tijdens de oorlogsjaren aangesloten bij de Dietsche Blauwvoetvendels, een Nieuwe Ordebeweging die o.a. hulp bood aan de noodlijdenden tijdens de bombardementen op Kortrijk.
Auteur Georges Wildemeersch schreef eerder het boek ‘Hugo Claus. De jonge jaren’. Daarin kwam Ghekiere ook al ter sprake. Met zijn tweede boek, ‘Hugo Claus. Familiealbum’ komt de Izegemnaar opnieuw in het vizier.
Zo heeft hij het o.m. (p. 29) over het oorlogsverleden van beiden. Beiden krijgen namelijk een vermelding in het tijdschrift van de Dietsche Blauwvoetvendels Halfmaandelijksch Order, uit 1944 ‘wegens hun inzet te Kortrijk na de terreuraanval van de geallieerden op 26 maart 1944’.
Net als Claus was Ghekiere lid van de Vlaamsche Jeugd (VJ), een radicale jongerenbeweging die zich spiegelde aan de Hitlerjugend, sterk aanleunend bij de Algemene SS-Vlaanderen (p. 88). Anatole zou in dit tijdschrift een korte beschouwing publiceren onder de titel ‘Een Nieuw geluid’. Hij droomt er een heel eind weg van ‘de heropbouwing, de heropstanding van onze Vlaamsche volksgemeenschap’ en van ‘het ontwakende, zelfbewuste Vlaanderen, het Vlaanderen der grootsche ‘Toekomst’’. (p. 88)
Beiden waren ook bevriend met schilder Albert Servaes, want op 21 juli 1944 waren ze bij hem te gast in Sint-Martens-Latem. Dezelfde dag dat Kortrijk zo zwaar gebombardeerd werd door de Engelsen. (p. 98)
Schrijver Claus heeft ook vader Ghekiere gekend: ‘Iemand voor wie ik een geweldige bewondering koesterde, was de vader van een schoolkameraad, Ghekiere. Mijn kameraad van toen, Anatole, woont nu in Californië, call me Nat. Zijn zuster heette Anaïse; hun vader had een bescheiden inkomen dat hem in staat stelde op bescheiden voet te leven zonder ooit een klap te doen. Die man deed niets. Tot ergernis van zijn echtgenote, dat wel, maar hij stapte ’s morgens rustig op de fiets, maakte dan een rondje door de buurt, stopte bij vrienden en kennissen, praatte over koetjes en kalfjes en deed nooit iets. Dat maakte een geweldige indruk op mij.’ (p. 102)
In 1947 schrijft Claus voor het uitgesproken rechtse solidaristisch weekblad ‘Branding’. Daar werkt hij samen met Anatole Ghekiere, Manu Ruys en Frans Van Mechelen. (p. 124)
Ghekiere was een jaar later beheerder van het tijdschrift ‘Ons Verbond’, het orgaan van het Gentse Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond. Daarin schreef Hugo Claus een bijdrage over zijn eigen werk ‘Een jongere van groot formaat: Hugo Claus: De Eendenjacht’ onder zijn pseudoniem Anatole Ghekiere! Dit zou niet de laatste keer zijn (zie de bijdrage daarover in Ten Mandere).
De eerste echtgenote van Hugo Claus, de Nederlandse actrice Elly Overzier herinnerde zich Anatole nog zeer goed: ‘Het was een introverte man van wie zij zich vooral de prachtige blauwe ogen herinnerde.’ (p. 177)
|
