Heemkundige Kring

Ten Mandere Izegem

Ten Mandere - digitaal

startpagina
bestuur
nieuws
activiteiten
lidgeld
tijdschrift
geschiedenis
archief
bibliotheek
te koop
Izegemse bibliografie
Izegemse soldaten uit W.O. I

links
nieuwsbrieven

 

ten mandere blogt

 

Valentin Deleu

 

 

 

 

 

Op donderdag 18 april 1968 trok de toen 89-jarige Izegemnaar Valentin Deleu richting Brussel om er in de Priemstraat ter hoogte van nr. 18 een bloemenruiker neer te leggen. U leest hier waarom.

Valentin Deleu werd in de Droge Janstraat geboren op 24 juni 1879 als zoon van schoenmaker Eduardus en Barbara De Backere. Op 12-jarige leeftijd zat hij reeds met de Izegemse schoen in de hand. Valentin huwde op 16 oktober 1902 in onze stad met Anne Elisa (°Izegem, 10 augustus 1880) en samen verhuisden ze in 1908 naar Brussel omdat ze daar een zuivelwinkel van een broer konden overnemen. Een jaar later kon Valentin aan de slag bij de Brusselse trammaatschappij en kreeg als ontvanger het nummer ‘722’. Tijdens de oorlogsjaren begonnen enkele mensen bij de trammaatschappij te spreken over het stichten van een federatie. Eén van die mannen was een zekere Arthur Vercruysse. Die nam het voortouw. Samen met zes anderen, waaronder Valentin, stichtte men in een café in de Picastraat een trampersoneelsvakbond. We schrijven 18 april 1918. Ook de directie had een mannetje gestuurd naar de eerste vergadering en die werd gebriefd wie de stichters waren. Valentin Deleu was de laatste van de zeven stichters die afgedankt werden. Ondanks dit feit zou op termijn de federatie haar vruchten afwerpen. In 1926 opende de ‘Unie der tramweymannen’ in de Priemstraat een lokaal. Na verloop van tijd keerde het gezin Deleu terug naar Izegem. Ze woonden achtereenvolgens in de Prins Albertlaan, de Roeselaarsestraat, in het ‘Park’ langs het kanaal en in de Gentsestraat. 50 jaar na zijn uitsluiting bij de trammaatschappij trok hij dus terug richting Priemstraat. Hij legde er bloemen neer bij de gedenkplaat die aan dit feit herinnerde. Ook zijn naam stond erbij. Zijn vrouw Elisa overleed in het ziekenhuis op 30 november 1951 en hij zal haar in 1976 volgen.