startpagina
bestuur
nieuws
activiteiten
lidgeld
tijdschrift
geschiedenis
archief
bibliotheek
te koop
Izegemse bibliografie
Izegemse soldaten uit W.O. I
links
nieuwsbrieven

ten mandere blogt

Op deze donkere dagen past het om eventjes terug te gaan in de tijd, toen sagen en legenden bij het open haardvuur verteld werden.
Eén van die onderwerpen was ‘doolkruid’. Volgens deken De Bo is dat een plant met als wetenschappelijke naam ‘circoea lutetiana’. Het volk hechtte er toverkracht aan, want wanneer iemand ’s avonds op weg was en op die plant trapte, kon hij urenlang door velden en bossen ronddolen, vooraleer hij thuis geraakte.
Blijkbaar was er in Emelgem doolkruid te vinden. Zo vertelde Pieter Vandenbulcke (°1886): ‘Ik gienge vele koaerten ok joenk was. Ne keer rond elvenhoalf ‘k gienk nor huus, ’t Wos pekdoenker, midden de winter.
‘k Geraakte verdoold ip een partie land van een hektoare die overvoerd was met vethopen. Ok doae een eure of viere roendgetjoold hadde van den enen vethoop in den anderen, gerakte ‘k in den diek. ‘k Vervolgde hem toet an mien huus deur ’t woater. Ok ’s nuchtends ipstond zei moeder da’k ip doolkruid getorten hadde en betoverd wos en da me moesten lezen en no de paster goan om het te zeggen.’

Ook Emelgemnaar Gerard Buyse (°1902) had een gelijkaardig verhaal: ‘Der zijn minsen geweest die ne hele tijd rond gelopen ghet heen. Me zoaten ne keer in de koeistal bij Alberic Van Beveren. Want ot er een koe moste kalveren riepen ze mij oltied. En ’t wos alzo ’s noavonds rond de negen. En der komt nen vint binnen, en me deien oardig en hij wok. En me zeien het. En je zei dat ne rond de zessen ipgehouden wos met werken. En je weunde t’Ingelmunster, en je gienk te voete nor huus. En je was verdoold. En j’had twee euren rondgelopen, en je vond gene weg meer. En doaervan zeggen ze: j’eet ip doolkruud getorten.’

En derde verhaal komt van Gerard De Keyzer (°1907): Ik heb nog een vrouwke uit een put gehaald ’s avonds rond negen uur. En die put was gelegen op het hof van Storme en men heette die put: Storme’s put. En die vrouw zegde dat ze rond vijf uur had opgehouden met werken en naar huis wilde gaan maar dat ze haar weg niet vond. En het was negen uur ’s avonds en ze stond daar tot aan haar knieën in het water in die put. En ze beweerde bij hoog en bij laag dat ze op doolkruid getrapt had en dat het daarvan was.

Wie meer van dergelijke verhalen wilt lezen, kan hier de (groot-) Izegemse sagen vinden.