|
Op zondag 4 oktober 1923 werd het huidige Mariabeeld gewijd in de Sint-Tillokerk door pastoor Loosveldt. Daarna werd het beeld met een processie naar de nieuwe kapel gedragen. E.H. onderpastoor Joris De Baeckere sprak bij de kapel een boodschap uit voor de talrijke menigte.
De eerste vermelding van een kapel, wellicht niet meer dan een klein kapelletje op een paal, vinden we terug in het landboek van François De Bal uit 1746. Er stond toen een Blauwkapelleke op de rechterkant van de Meensestraat, juist op de hoek met het Capellestraetken, een verbindingsweg tussen de Meensestraat en de Klijtstraat
Voor de aanleg van de Rijksweg was er langs de Kestelootbeek een weg naar de hoeve van Leo Vandecasteele om zo de Klijtstraat en de Krekelstraat (zuid) te kunnen bereiken. Dit moeten delen geweest zijn van het vroegere Capellestraetken.
Het was een klein houten kapelletje op een houten paal dat we, na 1910 bij de aanleg van de Vanden Bogaerdelaan, terug vinden aan de westzijde van deze straat nabij Borres reke (de huizenrij van Liborius Van Ackere).
August Vermeire, leerkracht aan het Sint-Jozefsgesticht had al langer de droom om op deze plaats een volwaardige kapel te bouwen, maar uiteindelijk stierf hij voor de realisatie van dit project.
Tijdens de beschieting van oktober 1918 herinnerden de mensen van de wijk Heye zich de wens van meester Vermeire en men deed toen de belofte dat men een kapel zou bouwen, wanneer men gespaard bleef van ellende tijdens het oorlogsgebeuren.
De grond werd afgestaan door de eigenares Barones de Overschie de Neerysche. Zij verkocht in 1933 ook een stuk land aan de zusters van Emelgem, zodat zij de school in de Prinsessestraat konden uitbouwen. Giften werden ingezameld en architect Charles Laloo en aannemer Rommel konden de bouw beginnen. Rondom de kapel werd zelfs een klein tuintje aangelegd.
Het vier meter diepe gebouwtje in neogotische stijl is opgetrokken in baksteen en afwerkt met een schaliëndak. In het fronton werd de tekst O.L.Vr. Troost in nood gebeiteld en het geheel werd rondom voorzien van een traliewerk.
Vier glasramen zorgen voor het nodige licht binnenin en achter een koorafsluiting is een eikenhouten neogotisch altaar geplaatst, waarop onder een houten baldakijn een Onze-Lieve-Vrouwebeeld prijkt.
Gelukkig bleef het oude ‘Blauwkapelleke’ ook bewaard. Het werd aan de muur aangebracht en eronder werd de volgende tekst opgehangen: Dit is ’t oude Blauw Kapelleke. ’t Hing hier vroeger aan de staak blootgesteld aan regen, winden. Menig herte mocht er vaak hulpe, troost en vrede vinden.
Een aanvulling van Tarcis Deprez, waarvoor onze dank:
In verband met het blauwkapelleke. Ik (Tarcis Deprez) heb na meester Jacques Vandoorne in 2009 de zorg voor het kapelleke overgenomen. Ik kan u mededelen dat op 6 juni 2015 het originele O.L.vrouwke van zijn sokkel werd afgebroken en nooit is teruggevonden. Dan maar vervangen door een ander lieve vrouwke.
In augustus 2016 werd de deur opnieuw geverfd. In oktober 2017 kreeg, in opdracht van Mevrouw Drieghelinck , het kapelleke binnen een nieuwe verflaag. In februari 2022 nieuwe goten en afleiders. In september 2023 zorgde Mevrouw Christine Dejonghe voor een nieuwe verflaag voor de ijzeren omheining. Christine zorgt trouwens ook voor dat de beplanting er netjes bijstaat. In maart 2024 tenslotte, moest het slot worden vervangen.
|
